Als ik ziek was pakte ik, toen ik nog een tiener was, altijd een stapeltje “Guusts” uit de kast en ging die lekker op de bank of in bed lezen. Door de stripboeken van Guust Flater vergat ik mijn lamlendigheid en werd ik vrolijk. Laatst vertelde iemand me dat het altijd al de enige strip was waar hij echt hardop om kon lachen. Dit jaar werden bij uitgeverij Dupuis, waar Guust ook werkte (bij de redactie van het weekblad Robbedoes), de eerste vijf albums eenmalig als facsimile en in origineel oblongformaat uitgegeven. Een stapeltje schitterende opnieuw ingekleurde en zorgvuldig gemaakte stripboekjes zijn het, met een harde kaft èn gebonden (perfect, alleen in Nr 3 staat een foutje in het bovenste tekstblok op blz. 12). Ondanks dat ik nu een zware verkoudheid heb moet ik nog steeds hardop lachen om de grappen en de heerlijke tekeningen van Franquin.