Boek met beeldverhaal

Als ik vertel dat ik illustratief vormgever ben vraagt men vaak of ik dan strips maak. Ik vind strips fantastisch maar maak meestal illustraties. Ik denk bij strips aan Suske en Wiske en Donald Duckjes voor kinderen. Plaatjes die van elkaar zijn gescheiden door zwarte kadertjes met witruimte aan alle kanten Een boek met een getekend verhaal voor volwassenen noemt men tegenwoordig een graphic novel maar dat klinkt zo Amerikaans en onze Europese strips en geïllustreerde boeken zijn van een heel hoog niveau. Fransen en Belgen noemen ze “de negende kunst”. Deze boeken staan er respectvol tussen de romans in de beste-boeken-lijst maar de term klinkt een beetje pretentieus.
Ik pleit ervoor om voor het getekende verhaal voortaan het woord “beeldverhaal” te gebruiken.

Niet geknegt-beeldverhaal rgb-48Niet geknegt-beeldverhaal rgb-49

 

 

 

 

 

 

 

Eerst maakte ik, samen met Omrop Fryslân, een film naar aanleiding van een manuscript van Jan de Haan over het Friesch Dagblad in het begin van de tweede wereldoorlog. Voordat ik de film kon tekenen maakte ik een storyboard. De tekst van “Niet geknecht” werd door mij verdeeld in meer dan twintig hoofdstukken (Van A t/m W) en daar maakte ik schetsen bij. Ik deed research en tekende al die scenes uit in (beweegbare) lagen voor de film. De bewegende tekeningen zijn vormgegeven in een kader, deze werd geanimeerd en de aangepaste tekst werd voorgelezen door een acteur. (Zie ook vorige posts: LBi op tv, 4 uitzendingen op een rijtje & Niet Geknecht, de Film)
Toen de film helemaal klaar was noemde men hem een documentaire in de vorm van een stripverhaal of tekenfilm. Men had moeite om een goeie benaming te geven voor de vorm. Waarom zou je een getekend verhaal voor op een beeldscherm van een tv of een computer niet gewoon “beeldverhaal” noemen?

NG01

Ten tweede maakte ik een boek met het oorspronkelijke manuscript van “Niet geknecht”. Daarin staan heel veel van de tekeningen die ik voor de film maakte. Samen met Robert Seton van Uitgeverij Bornmeer deed ik de boekverzorging. Voor de vormgeving van het drukwerk paste ik de tekeningen aan en ik bedacht een gekleurd kadertje die ik over de potloodtekeningen in bruine of paarse of blauwe tinten kon plaatsen. De tekeningen staan, in een bepaalde sequentie met witruimte op de pagina’s, naast pagina’s met tekst van Jan de Haan uit de jaren 40 van de vorige eeuw. Het is een prachtig geïllustreerd boek geworden, waar we heel trots op zijn. De katernen zijn ingenaaid en alle auteurs staan op de kaftflappen. Ik ben zo brutaal geweest om in en op het boek, over mijn illustratie-bijdrage, de term “beeldverhaal” te zetten.

NG02 NG03 NG04NG05NG06NG07NG08NG09NG10

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het boek van “Niet geknecht” is te koop bij uw boekhandel waar u het eventueel kunt laten bestellen bij uitgeverij Bornmeer. U kunt het ook online bestellen bij een boeken-/webwinkel (als u bij deze populaire webwinkel twee stuks tegelijk besteld betaalt u geen bezorgkosten).
Het kost €10,- , voor 96 prachtig vormgegeven pagina’s. (ISBN 978 90 5615 415 8)

NG12

PS, NUR 364 betekent: Geschiedkundige strips & heeft u de swastika’s op het omslag al gevonden?

LBi op tv, 4 uitzendingen op een rijtje

IMG_1252

Omrop Fryslân maakt bijzondere film over Friesch Dagblad in WOII
Het Friesch Dagblad en Omrop Fryslân hebben in samenwerking een film gemaakt van het verhaal ‘Niet geknecht’, over de krant in de Tweede Wereldoorlog.
niet_geknecht_-_1920x1080

 

1.De hele film Niet geknecht (Nederlandstalig):
Uitzending op Omrop Fryslân, 22 april 2017

Vertelstem: Thijs Veenstra
Montage en graphics: Joël Puik, Hugo Bosgraaf
Audio: Linze Valk
Regie: Bart Kingma
Tekeningen: Laurens Bontes

2. Uitzending zaterdag 22 april 2017  – Reportage van Bart Kingma met cameraman Jan Bensliman in het Fries over Niet Geknecht.

IMG_1144

 

3. Uitzending zaterdag 22 april 2017 – Reportage op EenVandaag van verslaggever Bart Hettema en programmamaker Johann de Graaf (foto gemaakt door J. de Graaf).

IMG_1236

 

4. Uitzending 21 april 2017 van Omrop Fryslân  – Interview van Roelof Lousma met Lútsen Kooistra, die een dag erna afscheid nam als hoofdredacteur van het Friesch Dagblad. Je ziet voor het eerst het boek dat ik maakte met uitgeverij Bornmeer.

IMG_1239

Boekillustratie op huid

Sinds mensenheugenis wordt er al getekend op huid. Perkament wordt immers gemaakt van de huid van kalveren, koeien, geiten, schapen, konijnen of ezels. Lang daarvoor, in de oertijd, werden Illustraties en tekens op wanden in grotten gekrast en als ze ze mee moesten nemen op kleitabletten. Op reis konden de afbeeldingen nog veel beter op huid meegenomen worden. Reizigers namen tatoeages omdat het blijvende herinnering aan thuis of de verte waren. Het bleek dat boeken dikwijls kwijtraakten of gestolen werden, bij tatoeages kon dat niet.

CV1_TNY_2_9_16_09.inddCV1_TNY_02_11_13Greiner.indd

The_Writers_Voice_1400x1400

Op een overzees weekblad staan sinds het eerste nummer (21 februari 1925) alleen maar illustraties op de voorkant. Elke illustrator op de wereld droomt er dan ook van om op het blad te staan. Er staan ook veel mooie tekeningen in The New Yorker. Toen ik het icoontje voor de podcast The Writer’s Voice zag dacht ik dat deze tekening door de Hollandse illustrator Joost Swarte was gemaakt.
Ik houd erg van verhalen, het maakt niet uit of ze in de vorm van een illustratie of in tekst verteld worden. Het mooist vind ik ze als ze samen met illustratie in een boek staan. Ik had net zelf zo’n boek gemaakt voordat ik op reis ging.Braun_Barcelona_UBHD

Ik mocht mee op reis naar de hoofdstad van Catalunya. Mijn Mirjam moest lezingen houden op een congres over minderheidstalen en ik kon 2 dagen in het eeuwenoude Barcelona rondzwerven.  Daar liep ik in m’n eentje door de stegen van de stad met in mijn tas een boek dat ik bijna 25 jaar eerder maakte voor mijn afstuderen aan de kunstacademie. Het verhaal van “Het getatoeëerde varken”  gaat over het verzamelen van zeemansverhalen en tatoeages. Die verzameling was voor mij nog steeds niet klaar. Ik was een toerist met een doel; het verzamelen van beelden en verhalen. Ik wilde graag een verhaal uit deze oude havenstad met een illustratie die ik niet kwijt kon raken.

Ik zocht naar een sfeervolle tatoeagezaak  die als decor zouden kunnen dienen voor een nieuw verhaal op huid en vond Beautiful Lady Tattoo. Daar maakte ik een afspraak voor de volgende dag en ik deed een aanbetaling. De tattoo-artiest zou om 11.30 uur aanwezig zijn. (meer foto’s op Tumblr)

DSC_2782

Mervyn Nicholson, de tattoo-artist uit London, was geboren in Schotland en woonde al net zo lang in Barcelona als dat hij in London had gewoond. Ik kon goed met hem praten. Het icoontje uit The New Yorker was volgens hem heel geschikt voor een tatoeage, maar hij vond het mooier om het “mondboekje” te spiegelen op mijn linker pols. Ik gaf hem gelijk, werd geschoren en onderging het venijnige geratel. Onderwijl luisterde ik naar zijn verhalen. Ik kreeg antwoorden op al mijn vragen over zijn vak en zijn collega’s in de oude havenstad. Ruim een uur na het tatoeëren liep ik met mijn hoofd vol informatie door haar prachtige stegen. Ik voelde me iets minder toerist.

Mirjam wist van niks maar ze vond de tatoeage ook mooi toen ze ’s avonds terug kwam van haar tweede conferentiedag. Op zondag vierden we, samen met miljoenen anderen in Barcelona, Sant Jordi. Mensen die van elkaar houden geven elkaar op deze heilige feestdag een mooie roos of een boek. (Klik op de foto’s om ze groter te bekijken)

DSC_2784Schermafbeelding 2017-05-10 om 11.38.39IMG_1255

 

 

 

 

Het duurt ruim 2 weken voordat een tatoeage is geheeld. Na research ontdekte ik thuis wie de illustrator van het New-Yorker-icoontje is. Het is een man uit Barcelona die Miguel Porlan heet. Ik zocht meer van zijn illustratiewerk op en later durfde ik hem een berichtje over het gebruik van zijn tekening te sturen op Facebook. Zijn reactie kreeg ik een paar dagen later maar hij was gelukkig positief: “Dit is waarschijnlijk het gekste dat ooit is gebeurd in mijn professionele carrière.”

Het verhaal over deze boekillustratie pakken ze me nooit meer af. #elbontes

DSC_2977

Straatkunst in Barcelona

Loop het hotel uit door de prachtige straten van Barcelona. Denk erom kijk niet alleen om je heen maar kijk ook naar beneden en omhoog. Kijk onder je voeten en zie een metalen plaat met allerlei mooie icoontjes van beroepsgroepen. Verderop de prachtige stoeptegeltjes met de grafische “Flor de Barcelona” deze “panot” werd in 1926 geïntroduceerd in de wijk L’Eixample. Loop verder over de zeshoekige door Antoni Gaudi ontworpen Pedrera-tegels op de Passeig de Gràcia.

DSC_2749 DSC_2748 DSC_2964

 

 

 

 

Wandel naast het autoverkeer dat raast door de stad. Het wacht verderop geduldig tot jouw groene licht gedoofd is. Sta even stil bij de logica van de verkeersstroom en duik een steeg in.

DSC_2816DSC_2738DSC_2860

 

 

 

 

Kijk langs de drommen toeristen en druk babbelende Catalanen. Voor hun prachtige winkeltjes zijn de borden, rolluiken en lantarenpalen volgeplakt en beschreven met stickers en graffiti.

DSC_2937IMG_1257IMG_1249

 

 

 

 

In bijna elk straatje hangen er rommelige maar soms prachtige tijdelijke kunstwerkjes. Op een gegeven moment kun je ze zien en ben je gewend aan al die drukte.

DSC_2861DSC_2786DSC_2995

 

 

 

 

Naast al die toeristen, al die straatventers en slapende of bedelende zwervers met hun honden, zie je de alternatieve schoonheid van de Catalaanse stad en haar bewoners.

DSC_3004DSC_2846DSC_2851

 

 

 

 

Elbontes 18-24 april 2017 (klik op de kleine foto’s om ze in het groot te bekijken)

Posted in OOK