Ik vond laatst een strip die ik als jonge puber had gemaakt. Ik heb de 22 halve pagina’s en een met potlood ingekleurd gekopieerd omslag ingescand, opgepoetst, gemonteerd en gerestaureerd. van die plaatjes heb ik een klein boekje van 14 x 18 cm geprint.
Strips gaan voor mij vaak over het gevoel die ze oproepen. De sfeer van een tijd (1985) maar ook die van wat een inkt-lijn, het kleurgebruik, het handschrift dus de stijl van een tekenaar oproept. Bij het maken van beeldverhalen komen daar nog veel meer elementen bij. Zoals de timing van een actie, de composities en keuzes van een uitsnede op de pagina’s maar ook de beletttering, het idee, de grap, de taal of het verhaal van de scenarist.
Ik had als net 16 jarige nog niet veel ervaring met deze en andere dingen in het leven. Mijn liefde en fascinatie voor het geïllustreerde verhaal kun je wel terugvinden in dit verhaaltje. Ik leerde veel van het proces van het consequent afmaken van deze poging tot een strip. Met potlood lineaal, Oost-indische inkt, gum en fineliners van de HEMA probeerde ik op goedkoop papier in de buurt te komen van de stripmakers die ik bewonderde.
Freddie MC Cure gaat over de liefde voor het beeldverhaal die 40 jaar later als illustrator nog steeds springlevend is in mij.
Freddie m’c Cure is een ode aan al de beeldverhaal-makers die mij vanaf mijn jeugd inspireren.
